აი მაგალითად: სიყვარული ყოველთვის ლამაზია თუ ნამდვილ სიყვარულზეა ლაპარაკი... სხვას კიდე სიყვარული არ ქვია... გატაცება სიყვარული არაა, სიყვარული არ ქრება ადმიანის გულში, ანუ წარმავალი არაა, რაც არ უნდა მოხდეს იგი გულს არ ტოვებს (თუ ნამდვილია) ყველაზე დიდი ბედნიერება კი ნამდვილი სიყვარულია, ისეთი სიყვარული რომელიც ყველაფერს დაგავიწყებს და მისი გულისთვის ყველაფერს იზამ... სამწუხაროდ ძლიან იშვიათია ესეთი სიყვარული
უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე,სიო არ დაქრის ტყე არ კრთება სასიხარულოდ... უსიყვარულოდ არ არსებობს არც სილამაზე, არც უკვდავება არ არსებობს უსიყვარულოდ. მაგრამ სულ სხვაა სიყვარული უკანასკნელი, როგორც ყვავილი შემოდგომის ხშირად პირველს სჯობს, იგი არ უხმობს ქარიშხლიან უმიზნო ვნებებს, არც ყმაცვილურ ჟინს, არც ველურ ხმებს იგი არ უხმობს... და შემოდგომის სიცივეში ველად გაზრდილი, ის გაზაფხულის ნაზ ყვავილებს სულაც არა ჰგავს...სიოს მაგივრად ქარიშხალი ეალერსება და ვნების ნაცვლად უხმო ალერსს გარემოუცავს. და ჭკნება, ჭკნება სიყვარული უკანასკნელი, ჭკნება მწუხარედ, ნაზად, მაგრამ უსიხარულოდ. და არ არსებობს ქვეყანაზე თვით უკვდავება, თვით უკვდავებაც არ არსებობს უსიყვარულოდ! ulamazesi marto siyavruliaaaaaaa